Sevgili öğrencimiz Zeynep Selen, Buenos Aires turumuz ile ilgili düşüncelerini paylaşmış. Kendisine çok teşekkür ederiz.
Keyifle okumanızı dileriz.
” Buenos Aires’e Gittik
Güzel bir kadınla yollarımız kesişti. Tanıştık. İnce bir kadın. Elif Ömüriş. Çok güzel tango yapıyor. Dans ederken yüzü değişiyor, ciddileşiyor. Bize tango öğretirken, birgün derste ‘Ben BuenosAires’e gideceğim, kimler geliyor?’ diye sordu. ‘Ben de gelirim’ dedim ve gittik. Rüya gibi on gün geçirdik.
Uçuşumuz 17 saat sürdü. Sıkılmadım hiç. Bir kitap bitirdim, iki film izledim, güzel yemekler yedim, uyudum uyandım varmışız.
Tango festivali başlayana kadarki günlerde şehirde geziler yaptık. Büyük şehrin hep birbirine paralel cadde ve sokaklarında kaybolduğumuz da oldu, sırılsıklam ıslandığımız da. Herkesin aklında bir şeyler vardı sırayla onları yaptık. Bazı meydanlara gidildi bakıldı, müzeler gezildi, mezarlık ziyaretleri yapıldı. Satıcılarla ortak bir dil olmadan alışverişler yapıldı.
Şöyle diyorum hep soranlara; ‘Arjantin’in yemekleri güzel, şarabı güzel, havası güzel ve çok güzel müzikler dinliyorlar. Daha ne olsun?’ Farkındaysanız henüz tango kısmını ayrı tutuyorum. Sıradan bir takside çalan müzikten söz ediyorum mesela ya da kaldığımız otelde sabah kahvaltısını hazırlarken çalışanların mırıldanıverdikleri bir ezgiden.
Gelelim tangoya.
Kendi adıma bir milonga gecesinde yaşadığım, tanık olduğum bütün aşkların haritasını çıkardığımı söyleyebilirim. Bütün aşkların yegane olduğunu ama aynı zamanda bir bütünün parçası da olduğunu düşündüm. O tanda için siz ve partneriniz evrende tek olduğunuz gibi o anda sahnede olan diğer çiftlerle de evrende eşsiz bir an paylaşıyorsunuz. Üstelik kenarda dans etmeden izleyenler de bu evrenin parçası. Sahne sanki üzerinde dans edenlerle birlikte bir sonraki cortinaya kadar yerden yükseliyor ve hep birlikte bir yolculuğa çıkılıyor. Kimbilir belki de kenardakiler olmasa bu yolculuk eksik olacak. Onlar dansı izler ve müziği dinlerken gözleri ve tutkuları ile sahneyi besliyorlar, yükseltiyorlar, o sırada dans edenler bunun farkında değil gibiler. Sonra cortina oluyor ve herkes başladığı yere, sıfır noktasına geri dönüyor. Bir sonraki tandada eşler yeniden oluşuyor . Bu kez başka yolculuklara çıkılacak. Eşler aynı şahıslardan oluşsa bile bu kez yapılacak dans daha önce hiç yapılmamış olacak. Bir kez daha sahne daha önce hiç olmamış gibi yükselecek. Herşey baştan başlayacak.
Ak saçlı çiftlerin danslarını izledik. Sakin, telaşsız, keyifliydiler. Gençlerin kendini gösterme telaşından uzak. Küçük adımlarla da dans edilebileceğini gördük ya da sırasında hareketsiz durmanın da yeterli olduğunu. ‘Herşeye zaman var, aceleye gerek yok’ dediler bizlere sanki. Gülümseyerek, sakince danslarını ettiler. Bütün salon tek nefes olup onları izledi. Dünyanın dört bir yanından gelenlerle bu kez saygıda birleştik. Koskoca bir ailenin evlatları olduk ve aile büyüklerimiz bizlere hayat dersi verdiler. ’Her şey olur’ dediler. ‘Zamanla…’
Seni seviyorum Elif Ömüriş. Bana bu geziye gitme imkanı yarattığın için teşekkür ediyorum.
Seneye yine gideceğiz.….. Una mas ”
Zeynep SELEN
Şubat 2014